Μπαντέιρα, Μανουέλ

(Pεσίφε 1886 – Ρίο ντε Τζανέιρο 1968). Βραζιλιάνος λογοτέχνης. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο κολέγιο Πέτρος Β’ του Ρίο ντε Τζανέιρο και μετά στο πολυτεχνείο του Σάο Πάολο, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. Επειδή προσβλήθηκε από φυματίωση, πήγε στην Ελβετία (1933), όπου γνώρισε τον Πολ Ελιάρ, ο οποίος άσκησε επάνω του μεγάλη επιρροή. Αφού γύρισε στη Βραζιλία, εγκαταστάθηκε στο Ρίο, όπου και έμεινε μέχρι τον θάνατό του. Στο πρώτο του βιβλίο Η στάχτη των ωρών (A cinza das horas, 1917) εμφανίζεται ως συμβολιστής. Αργότερα εντάχθηκε στην καλλιτεχνική πρωτοπορία, εκφράζοντας τα πάντοτε αυθεντικά εσώτατα συναισθήματα. Τα βιβλία του, Carnaval (1919), Libertinagem (1931), Estrκla da manh (1936), Libro dos cinqόenta anos (1940), Belo-Belo (1947), καθώς και οι εκδόσεις, κάθε φορά και πιο πλήρεις, των Poesias completas, αποτελούν τους κύριους σταθμούς αυτής της τόσο ευθύγραμμης και υποδειγματικής καριέρας.